
آسیب دیدن اعصاب در اثر بالا بودن قند خون را “نوروپاتی دیابتی” مینامند. این مشکل یکی دیگر از عوارض کنترل نکردن قند خون در بیماران دیابتی است. هر چه مدت ابتلا به بیماری دیابت بیشتر باشد و هر چه کنترل دیابت ضعیفتر باشد، احتمال آسیب اعصاب و شدت آسیب بیشتر خواهد بود.
علامتهای نوروپاتی دیابتی گوناگون است. بیحسی و کرختی در پاها اغلب نخستین علامت میباشد. گاهی افراد هیچگونه علامتی ندارند در حالی که بعضی دیگر به علت علامتهای نوروپاتی به شدت ناتوان میشوند. نوروپاتی ممکن است در عدهای موجب پیدایش درد و در گروهی دیگر سبب بیدردی (حس نکردن درد) گردد.
لازم است افراد دیابتی مراقبتهای ویژهای از پاهای خود انجام دهند. مشکلات عروقی و عصبی در دیابت میتواند سبب ایجاد زخم پا شود. مهمترین عامل در پیشگیری از مشکلات پا کنترل صحیح قندخون و رعایت نکات بهداشتی در مراقبت از پاها است.
هدف از درمان رهایی از مشکلات ایجاد شده و پیشگیری از تخریب بیشتر اعصاب است. نخستین گام کنترل قند خون است، زیرا از پیدایش مشکلات جدید و بدتر شدن عوارض قبلی پیشگیری می کند.
۱- در مواردی که قرص ها نمی توانند قند خون را به خوبی کنترل کنند، تزریق انسولین معمولا مفید واقع می شود.
۲ – گاهی قرص هایی که برای درمان افسردگی استفاده می شوند، برای درمان نوروپاتی ناشی از دیابت به کار می روند و دارای اثرات مفید در بهبود کیفیت خواب نیز هستند.
۳ – هنگام شب می توان از مسکن ها استفاده کرد.
۴ – برای بهبود عوارض گوارشی پیشنهاد می شود تعداد وعده های غذایی را افزایش دهید و میزان غذای مصرفی در هر وعده را کم کنید. همچنین از مصرف غذاهای پرچربی و پرفیبر پرهیز کنید.
۵ – برای جلوگیری از ضعف و سرگیجه، تغییر وضعیت ایستادن و نشستن را آهسته انجام دهید. گاهی برای بهبود ضعف اندام ها ممکن است فیزیوتراپی توصیه شود.
۶ – به دلیل استعداد ابتلا به عفونت ادراری در مبتلایان به نوروپاتی دیابتی، لازم است مبتلایان به دیابت آب و مایعات بیشتری بنوشند و اگر دچار تکرر ادرار هستند سعی کنند به فواصل منظم، مثلا هر ۳ ساعت یک بار ادرار کنند.